7 ⁷ Ale ja wypatrywać będę Pana, wyczekiwać na Boga zbawienia mojego: Bóg mój mnie wysłucha. ⁸ Nie wesel się nade mną, nieprzyjaciółko* moja; choć upadłem, powstanę, choć siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją. ⁹ Gniew Pański muszę znieść, bom zgrzeszył przeciw Niemu, aż rozsądzi moją sprawę i przywróci mi prawo; wywiedzie mnie na światło, będę oglądał zbawcze Jego dzieła. ¹⁰ Gdy to ujrzy nieprzyjaciółka moja, wstydem się okryje ta, która mówiła do mnie: «Gdzie jest Pan, twój Bóg?»* Oczy moje patrzeć będą na nią: teraz będzie zdeptana jak błoto uliczne. ¹¹ Oto dzień odbudowy twych murów! W owym dniu granica [twoja] będzie sięgać daleko. ¹² W owym dniu aż do ciebie przyjdą od Asyrii - aż po Egipt i od Tyru - aż po Rzekę, i od morza do morza, i od góry do góry. ¹³ Lecz ziemia będzie na spustoszenie z powodu jej mieszkańców, przez owoc ich postępków. ¹⁴ Paś lud Twój laską Twoją, trzodę dziedzictwa Twego, co mieszka samotnie w lesie - pośród ogrodów. Niech wypasają Baszan i Gilead jak za dawnych czasów*. ¹⁵ Jak za dni Twego wyjścia z ziemi egipskiej ukaż nam dziwy! ¹⁶ Ujrzą przeto narody i będą zawstydzone* mimo całej potęgi swojej; położą rękę na usta, uszy ich będą głuche. ¹⁷ Proch lizać będą jak wąż, jak to, co pełza po ziemi; wyjdą dygocąc z warowni swoich przed Pana, Boga naszego, drżeć będą i lęk odczuwać przed Tobą. ¹⁸ Któryż Bóg podobny Tobie*, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek Reszcie dziedzictwa Twego? Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie. ¹⁹ Ulituje się znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości morskie wszystkie nasze grzechy*. ²⁰ Okażesz wierność Jakubowi, Abrahamowi łaskawość, co poprzysiągłeś przodkom naszym od najdawniejszych czasów.